Op vrijdag 6 december 2019 overleed Marlies Notermans. Zij was mede-oprichter van Discutafel in 2013. En voor mij een bijzondere vriendin.
Toeval
Op 14 april 2012, ik heb het zojuist nagezocht, zaten Marlies en ik toevallig naast elkaar bij een training over het taalpatroon ‘framing’. Het bleek de start van een mooie vriendschap waarin we onze ideeën en kennis uitwisselden over een duurzame wereld.
Leefbaarheid
De Limburgse Marlies liep warm voor het idee om samen met anderen vraagstukken rond duurzaamheid op te pakken. Omdat zij ze urgent vond. En omdat zij er meer over wilde leren en uitwisselen.
Vooral inclusiviteit, energietransitie en voedselvraagstukken hielden haar bezig. Lokale, landelijke en internationale politiek slaagden er in haar ogen niet in om de wereld op dit vlak leefbaarder te maken. En dat besef kon haar behoorlijk dwars zitten.
Maal met een verhaal
In 2013 richtten Marlies en ik Discutafel op. Onze gedeelde ambities om bij te dragen aan duurzaamheid vormde, samen met onze gemeenschappelijke achtergrond in permacultuur, de basis van het initiatief.
Na de serie ‘Maal met een verhaal‘ verlegden we onze strategie. De organisatie van bijeenkomsten rendeerde onvoldoende, vonden we.
Zo ontstond uiteindelijk in 2018 Discutafel podcast. Met audio konden we ons bereik enorm vergroten tegen een vergelijkbare investering.
Grijs en groen
Eigenlijk had Marlies niet zoveel met digitale zaken. Ze verlegde toch haar grenzen en leverde tal van mooie bijdragen, zowel in de podcast zelf als op deze website. Haar inzichten in voedseltransitie, het ‘grijs’, vormden een pijler naast die van mij als het ging om natuur, het ‘groen’.
Sinds ontstaan en organische groei van Discutafel podcast voelde Marlies zich in toenemende mate belemmerd door gezondheidsproblemen. Zij moest haar betrokkenheid bij Discutafel geleidelijk loslaten. Inhoudelijk betekende dit een accentverschuiving van de onderwerpen richting groene audio. Dat loopt goed, maar wat heb ik haar grijze invalshoek gemist!
Tuin en werk
Haar eigen oplossing voor knelpunten in de voedselketen vond Marlies samen met haar man Theo in de aankoop van een stukje land, dat zij omtoverden tot voedselbos en moestuin. Vele malen heb ik mij gewarmd aan hun gastvrijheid en verhalen over de creatieve aanpak in de tuin.
Beroepsmatig was Marlies trainer en coach. Vanuit mijn vrijwilligerswerk rond kind en armoede heb ik Marlies en Theo mogen meemaken als professionals. Zij gaven een maatwerktraining voor de vrijwilligers die bij arme gezinnen thuis komen. Petje af.
Digitale erfenis
Met Marlies’ overlijden verlies ik een fijne vriendin en oud-collega. Een bevlogen vrouw van wie ik veel heb geleerd.
Ondanks haar aarzelingen rond internet ligt een stukje van haar erfenis digitaal vast in Discutafel. Ik koester de opnamen en blogs.
Dag Marlies, dank je wel.
